Dnia 17 czerwca klasa 7a wybrała się na wycieczkę do Zakopanego. W programie mieliśmy 4 miejsca do odwiedzenia. Nasza wizyta rozpoczęła się dość nietypowo… W czasie przejścia do pierwszego puntu zobaczyliśmy ogromnego jelenia, który skubał liście z drzewa pomiędzy domami. Pierwszym miejscem naszego pobytu w Zakopanem był obiekt Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej tj. Stacja Hydrologiczno-Meteorologiczna im. J. Fedorowicza w Zakopanem. Udało nam się przybyć na czas wysyłania depeszy o stanie pogody w Zakopanem, więc mieliśmy okazje obserwować te czynności. Pracownik Stacji opowiedział nam na czym polega jego praca. Widzieliśmy aktualną mapę synoptyczną oraz przeglądaliśmy dokumenty rejestrujące zjawiska pogodowe w Zakopanem na przestrzeni lat. Przy okazji przypomnieliśmy sobie składniki pogody i czym się różni pogoda od klimatu. Na koniec wizyty udaliśmy się do ogródka meteorologicznego, gdzie zobaczyliśmy przyrządy do pomiaru składników pogody. Następnie wyruszyliśmy w kierunku Centrum Edukacji Przyrodniczej Tatrzańskiego Parku Narodowego. Po drodze zatrzymaliśmy się przy Muzeum Walki i Męczeństwa Palace zwanym „Katownią Podhala”. Poznaliśmy krótką historię tego miejsca oraz dowiedzieliśmy się, że tam był przesłuchiwany i torturowany patron naszej szkoły Augustyn Suski oraz jego ojciec. W czasie spaceru zatrzymaliśmy się również przy Lesie Chałubińskich, który jest pomnikiem przyrody. Przy tej okazji przypomnieliśmy sobie formy ochrony przyrody w Polsce. W dalszej cześci spaceru dotarliśmy pod pomnik Tytusa Chałubińskiego oraz Jana Krzeptowskiego-Sabały, których sylwetkę przybliżyli nam Jakub Kalata oraz Karolina Szaflarska. Przed zwiedzaniem Muzeum TPN uczniowie mogli zapoznać się z informacjami na temat parków narodowych w Polsce, które mogli pobrać poprzez kody QR oraz oglądali wystawę plenerową w ogrodzie Muzeum i obserwowali sarny. W Centrum Edukacji Przyrodniczej TPN-u zobaczyliśmy największą w Polsce makietę Tatr, na której wyświetlana jest prezentacja z komentarzem lektora. Następnie przeszliśmy do pomieszczenia, gdzie znajdują się trójwymiarowe makiety przedstawiające łąkę i las oraz wpływ człowieka na tatrzańskie ekosystemy. Tym razem narratorami były tatrzańskie zwierzęta. Uzupełnieniem ekspozycji są filmy przyrodnicze, które pokazują tatrzańską przyrodę z perspektywy ich dzikich mieszkańców. W trakcie zwiedzania zajrzeliśmy także do jaskini. Bardzo przypomina ona prawdziwą, jest tak samo chłodna, sączy się w niej woda. Można w niej posłuchać o tym, co się dzieje w tatrzańskich podziemiach, kto w nich mieszka i dlaczego. Kolejnym punktem naszej wycieczki była Willa Koliba Muzeum Stylu Zakopiańskiego. Po drodze zatrzymaliśmy się przy pomniku Władysława Zamoyskiego, którego postać przedstawiła Ania Borowiak oraz koło filii Muzeum Narodowego w Krakowie – Willi Atmy ,która była miejscem zamieszkania i twórczości Karola Szymanowskiego. Willa Koliba jest to pierwszy dom w stylu zakopiańskim wybudowany według projektu Stanisława Witkiewicza. Zobaczyliśmy tam pomieszczenia urządzone zgodnie z ich pierwotnymi funkcjami, jadalnię, salon i sypialnię na parterze oraz pokój pana Gnatowskiego i służącego na piętrze. Warto wspomnieć, że Willa Koliba jest jedynym w Polsce miejscem, gdzie można poznać historię i dokonania pierwszej opracowanej i zrealizowanej koncepcji stylu narodowego, opartego na budownictwie i zdobnictwie górali podhalańskich. Tam mogliśmy na własne oczy przekonać się, że kilka budynków, które widzieliśmy po drodze w stylu szwajcarskim czy tyrolskim rzeczywiście różni się stylem od Koliby. Dowiedzieliśmy się, ze zmianę stylu na zakopiański zawdzięczamy Stanisławowi Witkiewiczowi, który chciał uchronić Podhale od obcych stylowo budowli w czasach zaborów, dlatego w swoich reportażach i artykułach w prasie nawoływał do wykorzystywania motywów miejscowych. W ten sposób zaczęło powstawać rodzime, zakopiańskie budownictwo. Ostatnim punktem naszej wycieczki był Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku. W tym miejscu znajduje się ok. 500 grobów, w tym 250 osób zasłużonych. Na cmentarzu mogliśmy się przekonać, że nagrobki różnią się od tych tradycyjnych spotykanych na innych cmentarzach. Można śmiało powiedzieć, że prawie wszystkie są niepowtarzalnymi dziełami sztuki.
Mariola Pajerska
Katarzyna Fiedler
